Bezcelowe wędrowanie 

 

    Jesteśmy bardzo przyzwyczajeni do nieustannego kontrolowania naszych działań i wydarzeń, które nas spotykają, więc trudno nam zrezygnować z tej kontroli. Jednak zmiana perspektywy z roli reżysera na rolę obserwatora przynosi ukojenie. Daje nam to szansę zauważyć to, co dzieje się tu i teraz, a co często pomijamy, gdy skupiamy się wyłącznie na osiąganiu kolejnych celów.  

"Podczas prawdziwie uważnego chodzenia, każdy stawiany krok staje się nieskończonym cudem i źródłem radosnego zachwytu - radość otwiera nasze serca niczym kwiat i pozwala nam wejść do świata rzeczywistości - zadziwiającej i tajemniczej rzeczywistości"

Cud uważności. Prosty podręcznik medytacji. 

Thich Nhat Hanh 

 

Uważność chodzenia 

        Podczas uważnego chodzenia zachowaj wyprostowaną postawę. Zamiast zwracać uwagę na wdech i wydech, skup się na odczuciach w nogach, zauważ, kiedy robisz wykrok i stawiasz stopę na ziemi. 

        Gdy uświadomisz sobie, że Twój umysł pogrążył się w myślach, powiedz sobie: "Wróć tu i teraz". Skieruj uwagę ponownie na zachowanie właściwej postawy oraz na ruch nóg i stóp, nie oceniając się i nie krytujując za rozproszenie. 

 

Bezcelowe wędrowanie

        Praktykując bezcelowe wędrowanie, musisz odnaleźć miejsce, które się do tego nadaje. Może to być park, ogród, łąka, albo coś na kształt Stumilowego Lasu. Najlepiej unikać miejsc, w których można spotkać kogoś, kto chciałby zaprosić Cię do rozmowy.  

        Zarezerwuj dla tego ćwiczenia wystarczająco dużo czasu. Dobrą praktyką - aby nie zerkać co chwilę na zegarek - jest wykorzystanie budzika w telefonie lub zegarku. Telefon oczywiście wycisz. 

        Zanim rozpoczniesz swoje bezcelowe wędrowanie, usiądź w ciszy i poćwicz uziemianie się oraz uważny oddech. Potem stań prosto i weź głęboki wdech. Wydychając powietrze, rozejrzyj się i zauważ wszystkie elementy otoczenia. Ważną częścią bezcelowego wędrowania jest po prostu zauważanie - zdolność obserwowania wszystkiego, co rejestrują zmysły, bez angażowania myśli. 

        Stawiając pierwszy krok, przyjmij postawę zaciekawienia. Zauważaj pojawiające się myśli, pozwól im przychodzić i odchodzić. Otwórz się na doznania zmysłowe, minimalizując komentarz intelektualny i ocenę.

        W trakcie bezcelowego wędrowania z pewnością pojawią się myśli, którę będą próbowały poprowadzić Cię w jakąs konkretną stronę. Częścią tego ćwiczenia jest rozpoznawanie impulsu kierującego Cię do celu. Bezcelowe wędrowanie i po prostu zauważanie, wymagają od Ciebie bycia jedynie obserwatorem. Na począttku doświadczenie spaceru z pozycji pasażera może  wydawać się dziwne i trudne, bo bardzo mocno jesteśmy przyzwyczajeni do roli kierowcy. 

        Po prostu idź i obserwuj, dokąd zabiera Cię ciało. Miłej podróży!

 

 

Jaką drogę musisz pokonać, aby pozwolić sobie odpocząć?

Odpoczynek jest czymś, na co często czekamy z utęsknieniem, ale paradoksalnie wielu z nas trudno go sobie pozwolić. Dlaczego tak się dzieje? Być może problem leży nie tylko w braku czasu, ale również w naszej psychice i przekonaniach. Jaką drogę musimy pokonać, aby nauczyć się odpoczywać?

1. Zrozumienie wartości odpoczynku

Pierwszym krokiem jest uświadomienie sobie, że odpoczynek to nie luksus, ale konieczność. Często traktujemy go jako nagrodę za ciężką pracę, podczas gdy w rzeczywistości jest to kluczowy element dbania o zdrowie fizyczne i psychiczne. Tylko wtedy, gdy zrozumiemy, że zasługujemy na odpoczynek, możemy go w pełni doświadczyć bez poczucia winy.

2. Zmiana myślenia o produktywności

Żyjemy w kulturze, która gloryfikuje bycie zajętym. Oczekuje się od nas, że będziemy stale dążyć do większej efektywności i wydajności. W takiej atmosferze odpoczynek często bywa postrzegany jako lenistwo. Zmiana tej mentalności to kolejny etap na drodze do prawdziwego relaksu. Trzeba zdać sobie sprawę, że produktywność to nie tylko ilość wykonanej pracy, ale także jakość, którą można poprawić właśnie poprzez regularny odpoczynek.

3. Planowanie odpoczynku

Odpoczynek powinien stać się częścią naszego harmonogramu, tak samo jak praca i inne obowiązki. Jeśli nie wpiszemy czasu na relaks w kalendarz, łatwo może on zostać zepchnięty na dalszy plan. To nie musi być długi urlop – czasem wystarczy kilka chwil wytchnienia każdego dnia, by naładować baterie.

4. Odrzucenie presji

Nieustanna presja społeczna i zawodowa może utrudniać nam odpoczynek. Aby naprawdę móc się zrelaksować, musimy nauczyć się stawiać granice – zarówno innym, jak i sobie samym. To oznacza umiejętność mówienia „nie”, a także wyzbycie się wewnętrznego przymusu, by być zawsze dostępnym i gotowym do działania.

 

5. Odkrywanie, co nas naprawdę relaksuje

Każdy z nas odpoczywa w inny sposób. Niektórzy relaksują się, spędzając czas na świeżym powietrzu, inni podczas czytania książki czy medytacji. Ważne jest, aby znaleźć to, co naprawdę przynosi nam ulgę i regenerację, a nie tylko to, co według innych powinno działać. Eksperymentowanie z różnymi formami relaksu pozwala odkryć, co najlepiej działa dla nas samych.

Droga do odpoczynku nie jest prosta, ale jest niezbędna. To proces, który wymaga zmiany myślenia, planowania i świadomego dbania o siebie. Kiedy nauczymy się traktować odpoczynek jako integralną część naszego życia, a nie luksusowy dodatek, będziemy mogli czerpać z niego pełne korzyści.

 

 

 

         Znasz to uczucie, kiedy targają Tobą emocje, jesteś niespokojna, nie możesz znależć sobie miejsca? Wszystko wtedy drażni.... dźwięki zza okna, z korytarza, stukanie obcasów, klikanie długopisem... oddech drugiej osoby. Kiedy wewnątrz wszystko drży, a palce niepokojnie błądzą po ciele, w poszukiwaniu punktu zaczepienia. Jak wyrwać się z tej pułapki własnego ciała i umysłu? Jak znależć narzędzia, aby pomóc sobie w tak trudnej sytuacji? Pomogę Ci w znalezieniu równowagi i spokoju. Po to tu jestem. Dla Ciebie. Będę obok, na tyle, na ile będziesz mnie potrzebowała. Nauczę Cię technik i sposobu relaksu, korzystając z szerokiego wachlarza narzędzi, którymi obdarza nas arteterapia. 

    Zastanawiasz się czym jest tajemna sztuka i dziedzina, o której mówię? Czym jest ArteTerapia?

    Istotą arteterapii jest obecność. Proces twórczy jest metodą do wyrażania i przetwarzania wewnętrznych przeżyć ,emocji, reflaksji, zwłaszcza takich, które są trudne do opisania słowami. Arteterapia pomaga oswoić się ze strachem, lękiem, sprawia, że stres przestaje paraliżować, a demony przestają przerażać. Zauważasz siebie w sytuacji, łapiesz oddech i masz siłę ruszyć dalej. 
Poprzez tworzenie sztuki, osoby uczestniczące w terapii mogą odkrywać i rozumieć swoje emocje,
myśli i doświadczenia w bezpieczny i wspierający sposób. Arteterapia sprzyja samopoznaniu, redukcji stresu, rozwoju umiejętności radzenia sobie z trudnościami oraz wzmacnianiu poczucia własnej
wartości i sprawczości.

 

 

#arteterapia #sztuka #art #hobby #relaks #relax #równowaga #balance #happy #szczęście